Ο Ισπανός Επίσκοπoς της Segovia σεβασμιώτατος Rubio Castro συνέταξε τον ακόλουθο «Δεκάλογο» του ιερέα του 21ου αιώνα. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο εβδομαδιαίο περιοδικό Ecclesia (13 Φεβρουαρίου 2010).
1. Ταύτιση με τον καλό ποιμένα Χριστό:
Μέσα στην Εκκλησία και για την Εκκλησία, οι πρεσβύτεροι είναι μυστηριακή εικόνα του Χριστού - ως οδηγού και ποιμένα. Ο Ιερέας είναι πρόσωπο που δέχτηκε το κάλεσμα του Θεού να αφιερωθεί στον Χριστό και να παρατείνει έτσι την σωστική αποστολή Tου ανάμεσα στους ανθρώπους- τα αδέλφια του. Είναι κάποιος που καλείται να αγαπά τους ανθρώπους όπως ο Ιησούς. Στο πρόσωπό του, οι άνθρωποι πρέπει να βλέπουν τον Χριστό, διότι διαφορετικά δεν θα Τον δουν. Οι πρεσβύτεροι οφείλουν να σκέπτονται, να ενεργούν και να ζουν όπως ο Ιησούς Χριστός.
2. Αγγελιοφόρος και κήρυκας του λόγου:
Εξ ονόματος του Χριστού ποιμένα, ο ιερέας παρουσιάζει στον σημερινό κόσμο την καλή αγγελία της Βασιλείας και την προσφέρει σε όλους τους ανθρώπους ως την αναμενόμενη απάντηση σε όλα τα ερωτήματα και τις προκλήσεις της ανθρώπινης καρδιάς. Είναι άνθρωπος που αποδέχεται, βιώνει και στρατεύεται με χαρά για το Ευαγγέλιο. Εξάλλου, δεν υπάρχει ευαγγελισμός παρά μόνο εκεί όπου βιώνεται το Ευαγγέλιο. Ο ιερέας πρέπει να είναι ικανός να διαβάζει, να ερμηνεύει και να διακρίνει την πραγματικότητα μέσα στην οποία είναι βυθισμένος.
3. Λειτουργός των ιερών μυστηρίων:
Ο ιερέας προσφέρει στον λαό του Θεού τη χάρη που αγιάζει τους ανθρώπους. Η τέλεση κάθε μυστηρίου είναι στιγμή χάρης, είναι γεγονός σωτηρίας, εμπειρία αγάπης του Θεού. Τα επτά μυστήρια συνοδεύουν την ανθρώπινη ζωή από την αρχή μέχρι το τέλος. Στην πορεία αυτή, η Ευχαριστία είναι η πηγή όλης της χριστιανικής ζωής και όλης της ζωής της Εκκλησίας, γι΄αυτό ο ιερέας τελεί το Μυστήριο αυτό κάθε μέρα,
4. Όργανο συμφιλίωσης:
Μέσα σε ένα κόσμο που γεννά όλο και περισσότερη βία και δημιουργεί ρήξεις και αντιθέσεις, ο ιερέας προσφέρεται ως υπηρέτης της συγχώρησης και της συμφιλίωσης. Το μυστήριο της Μετανοίας μας προσφέρει τη χαρά της συνάντησης με τον Κύριο. Ο ιερέας θα πρέπει να διαθέτει τον εαυτό του με χαρά στη διακονία αυτού του Μυστηρίου. Δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος, βλέποντας άδεια τα εξομολογητήρια. Είναι ανάγκη να παρουσιάσουμε τη μυστήριο της Μετανοίας ως απαίτηση της Ευχαριστιακής Θυσίας.
5. Υπηρέτης της αγάπης εν αληθεία:
Ο ιερέας πρέπει να καταστήσει παρούσα στη ζωή του την θυσιαστική προσφορά του Χριστού, με αντίστοιχη υποδειγματική ετοιμότητα για θυσίες, για διάθεση του χρόνου του και της υγείας του- μέχρι και της ζωής του. Η αγάπη απαιτεί την παρουσία του, την οποία ξεπερνά και συμπληρώνει σύμφωνα με τη λογική της προσφοράς και της συμφιλίωσης: ο καλός εφημέριος είναι πάντοτε διαθέσιμος να υπηρετήσει. Είναι άνθρωπος «αναλισκόμενος».. Δεν μπορεί ποτέ να πει «μέχρις εδώ, αρκεί». Η αγάπη δεν έχει όρια. Το μέτρο της αγάπης είναι η άπειρη σταυρική προσφορά του Χριστού για τη σωτηρία όλων.
6. Δημιουργός πνευματικότητας της εκκλησιαστικής κοινωνίας:
Η αποστολή του ιερέα είναι να εξασφαλίζει την ενότητα στην κοινότητα. Ο λόγος ύπαρξης του ιερατείου είναι να υπηρετεί την εκκλησιαστική κοινωνία με την ανά την οικουμένη Εκκλησία μέσω της τοπικής του Εκκλησίας και σε στενό δεσμό με το Πρεσβυτέριο της διοίκησης και τον Επίσκοπο, ο οποίος προΐσταται σε αυτήν. Η ενορία της οποίας ηγείται, προσφέρεται ως τόπος συνάντησης, υποδοχής και υπέρβασης των πολιτιστικών ή φυλετικών και θρησκευτικών διακρίσεων και εμποδίων, επιδιώκοντας πάντοτε την ενότητα δια του δεσμού της αγάπης.
7. Μάρτυρας του ζωντανού Θεού:
Ο ιερέας πρέπει να είναι άνθρωπος της ειλικρινούς και γεμάτης εμπιστοσύνη προσευχής. Η προσευχή είναι το κλειδί της ζωής του και της διακονίας του. Οφείλει να έχει την εμπειρία του Θεού και να τον δέχεται ως το μοναδικό απόλυτο της ζωής του. Πριν μιλήσει στους ανθρώπους για τον Θεό, πρέπει να μιλήσει στον Θεό για τους ανθρώπους. Πρώτα είναι μαθητής του Κυρίου και κατόπιν απόστολος, πρώτα πρόβατο του ποιμνίου του Χριστού και κατόπιν ποιμένας. Μαρτυρεί αυτό που είδε και άκουσε και ενσαρκώνει στη ζωή του την αγιοσύνη του Θεού.
8. Προάγει την ανθρώπινη ανάπτυξη:
Κάθε ιερέας οφείλει να είναι « ειδικός στην ανθρωπιά», αλληλέγγυος με τον άνθρωπο, ο οποίος αποτελεί το κέντρο της δημιουργίας, και πρέπει να λυτρωθεί και να σωθεί.. Αλληλεγγύη, που δεν σημαίνει ότι πρέπει να συμμερίζεται τις ιδεολογίες του - συχνά παράλογες-, ούτε τις μη ευαγγελικές συμπεριφορές του, αλλά να αναζητεί παραταύτα τον άνθρωπο, να αναζητεί το πρόσωπό του. Οφείλει να φέρει το μήνυμα της σωτηρίας στην καρδιά του πολύπλοκου αυτού κόσμου μέσα στον οποίο ζει.
9. Άνθρωπος πιστός στον εαυτό του και στον πλησίον:
Κάθε ιερέας πρέπει να είναι άνθρωπος πραγματικά ελεύθερος, ολοκληρωμένη ανθρώπινη προσωπικότητα, με τέλεια αυτοκυριαρχία, με συναισθηματική ωριμότητα, για να ζήσει με ευγένεια και απλότητα τη δέσμευση της άγαμης δια τον Χριστό και την Εκκλησία ζωής του. Πρέπει να έχει αξιόλογο επίπεδο γνώσεων και καλή πολιτιστική παιδεία. Η θεολογική του μόρφωση να είναι πολύ καλή. Καλείται να «τα εξετάζει όλα και να κρατά ό,τι είναι καλό» (Α΄ Θεσ. 5,21). Οφείλει επίσης να προωθεί την αποστολική δράση των λαϊκών, ώστε να πραγματοποιήσει πλήρως την αποστολή της Εκκλησίας.
10. Ευαγγελιστής με νέες ιδέες και νέες μεθόδους:
Ο ιερέας πρέπει να έχει πειστεί πως πολλοί ζητούν από αυτόν νέου στυλ ενορία, πολύ πιο ιεραποστολική και δυναμική. Με τη συνεργασία των λαϊκών οφείλει να βγει έξω και να αναζητήσει αυτούς που δεν έρχονται στα ενοριακά κέντρα, αυτούς που δεν πίστεψαν ποτέ ή ήρθαν κάποιες φορές αλλά απομακρύνθηκαν. Πρέπει να ξέρει να ξεχωρίζει το ουσιώδες από το επουσιώδες, χωρίς να προκαλεί συγχύσεις. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνει στους νέους, για να τους υποδέχεται, να διαλέγεται πάντα μαζί τους και να συνοδεύει την πορεία διαδρομής της πίστης τους.
Για την μετάφραση και την επιμέλεια της ανάρτησης:
Πέτρος Ανδριώτης
