Ομιλία Πέτρου Ανδριώτη στο γεύμα της ως άνω επετείου
Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,
Αν και δεν είμαι αδελφός εξ αίματος με τον π. Μάρκο, νομίζω ότι νομιμοποιούμαι να πω δυο λόγια σήμερα για ένα σημαντικό για μένα λόγο: ίσως είμαι ο άνθρωπος με τη μακροβιότερη φιλία μαζί του. Σήμερα λοιπόν εγώ χαίρομαι διπλά: πρώτα για τα πενήντα χρόνια ιερατείου του φίλου μου και κατόπιν για τα 60 χρόνια φιλίας μαζί του. Έτσι είναι, εφέτος συμπληρώνουμε 60 χρόνια φιλίας! Λίγο σπάνιο σε μια ζωή τόσο σύντομη του ανθρώπου.
Γνωστά σε όλους τα λίγα πράγματα που θα πω. Μου είναι όμως αδύνατο να σιωπήσω στη μοναδική και ανεπανάληπτη αυτή εορτή . Μια φορά γιορτάζει ένας ιερέας πενήντα χρόνια ιεροσύνης.
Σήμερα στον Άγιο Διονύσιο, εορτάσαμε με επισημότητα, τον ιερέα, τον απόστολο, τον εκπρόσωπο του Χριστού στη γη.
Εδώ, σ΄αυτό το εστιατόριο, θα πρότεινα να γιορτάσουμε και το Μάρκο, το γιο του μπάρμπα Φρατζέσκου του Καρκαβέλα και της άμια Αντώνιας, τον πρώτο από τα 13 αδέρφια, τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από την αίγλη, το κύρος, την επισημότητα και την ιερότητα της ιεροσύνης.
Ποιος ήταν και είναι ακόμη ο Μάρκος, ο αδερφός και αγαπημένος φίλος; Ήταν ακριβώς ένα πιστό αντίγραφο του Χριστού. όπως ο Χριστός, αν και Θεός, εξισώθηκε με τον τελευταίο από τους αδελφούς του μέσα στη φτωχή καθημερινότητα της ανθρώπινης ζωής μας, έτσι και ο Μάρκος αν και ιερέας με ύψιστη αποστολή, σε όλη τη διαδρομή των πενήντα χρόνων ιεροσύνης, σχεδόν απέκρυπτε την ιδιότητά του αυτή και συναναστράφηκε τους άλλους με την ανθρώπινη ιδιότητά του. Πριν από όλα ήταν και είναι άνθρωπος:
Πλησίαζε ταπεινά και αυθόρμητα τους άλλους χωρίς διόλου να προβάλλει το υψηλό αξίωμά του.
Προτιμούσε και προτιμά να συναναστρέφεται με απλούς, φτωχούς, μετανάστες, περιθωριακούς…με ιδιαίτερη αδυναμία προς τους μαύρους και τους Αλβανούς…Το ίδιο έκανε και ο Χριστός: οι μαθητές του και μόνιμοι σύντροφοί του, ήταν ψαράδες, οι απλοί, οι αμαρτωλοί και γενικά οι δεινοπαθούντες ήταν η προτίμησή του.
Ο Μάρκος ήταν και είναι συμπονετικός και ευσυγκίνητος. Δάκρυζε και δακρύζει με το παραμικρό και ιδιαίτερα εμπρός στον πόνο και τη συμφορά οποιουδήποτε ανθρώπου. Γνωστή είναι και η ευαισθησία και η φροντίδα του για τα ζώα.
Ο Μάρκος ζει, κινείται, μιλάει, κλαίει, διηγείται ανέκδοτα με πολύ απλότητα και ανθρώπινη ζεστασιά που εντυπωσιάζει και προκαλεί τη συμπάθεια των ανθρώπων. Η εμφάνισή του στην εκπομπή «πάμε πακέτο» φανέρωσε και στο Πανελλήνιο τα βαθιά ανθρώπινα συναισθήματα του π. Μάρκου.
Ο γνήσιος, ο αυθεντικός και ανεπιτήδευτος άνθρωπος- ιερέας π. Μάρκος, είναι από τους συμπαθέστερους ιερείς μας, γιατί όλη η προσωπικότητά του είναι γέφυρα επικοινωνίας με τους ανθρώπους.
Όμως δεν είναι κατάλληλη η στιγμή για περισσότερα. Ζητώ συγνώμη αν σας κούρασα. Απευθυνόμενος ειδικά στα αδέρφια του π. Μάρκου, ένα μόνο θέλω να προσθέσω: Να είστε υπερήφανοι που έχετε ένα τόσο πλούσιο σε συναισθήματα, ταπεινό, και τρυφερό αδερφό που επέλεξε να γίνει ιερέας για να δώσει τον πλούτο της ανθρώπινης και ευαγγελικής αγάπης του όχι μόνο σ΄εσάς, αλλά σε κάθε άνθρωπο που είχε και θα έχει την τύχη να τον συναντήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου