Πολλοί άνθρωποι σήμερα, ακόμα και μεταξύ των χριστιανών, θέτουν το ερώτημα: Τι προσφέρει στον άνθρωπο η Εκκλησία; Ποιος είναι ο λόγος της ύπαρξής της;
Ο Μαρξ την είχε αποκαλέσει «όποιον του λαού», ότι δηλαδή όχι μόνο δεν προσφέρει τίποτε στον άνθρωπο, αλλά τον αποκοιμίζει και τον κάνει να αδιαφορεί μπροστά στις απαράδεκτες καταστάσεις που υφίστανται οι πιο αδύναμοι και οι πιο φτωχοί.
Ποια είναι η αλήθεια; Ποια η προσφορά της Εκκλησίας στον σημερινό ιδιαίτερα άνθρωπο; Ποιος ο ρόλος της;
Αν κάποιος θέλει στα σοβαρά να εμβαθύνει στο πνεύμα και στις αρχές της Εκκλησίας, που εκφράζουν το Πνεύμα του Χριστού, τον προτρέπω καταρχάς να διαβάζει , σε καθημερινή βάση, τουλάχιστο την Καινή Διαθήκη και στη συνέχεια τα βαθυστόχαστα κείμενα της Β! Συνόδου του Βατικανού του 1965.
Αν τώρα θέλει να μάθει τι από όλα αυτά εφαρμόζει στην πράξη σήμερα η Εκκλησία, θα πρέπει να το ψάξει. Αυτό βέβαια δεν είναι τόσο εύκολο, αφού η δράση της Εκκλησίας επεκτείνεται σχεδόν σε κάθε Χώρα του κόσμου (Προσπάθεια διάδοσης και τήρησης των Ευαγγελικών αρχών από μικρούς και μεγάλους. Ώθηση όλων στην προσωπική και συλλογική ένωση (λατρεία) με τον Θεό. Παροχή βοήθειας, ειδικά στους πιο φτωχούς, μέσω Έργων φιλανθρωπίας, Σχολείων, Νοσοκομείων κ.τ.λ.). Κάποια ενημέρωση για όλα αυτά ίσως μπορεί να γίνει μέσω του Διαδικτύου.
Εγώ θα περιοριστώ στο πρώτο σκέλος της απάντησης επισημαίνοντας ορισμένες αλήθειες που αφορούν στην Εκκλησία και συχνά ξεχνιούνται ακόμα και από πιστούς χριστιανούς. Δεν θα κάνω μια έκθεση συστηματική και διεξοδική των αληθειών αυτών. Ούτε θα εξαντλήσω το θέμα με ένα μακροσκελές και ίσως βαρετό σύγγραμμα. Θα προσεγγίζω κάποια όψη του με όσο γίνεται λιγότερα λόγια, θα το αναρτώ στο Blog και θα συνεχίζω το ίδιο θέμα σε μια επόμενη ανάρτηση. Με τον τρόπο αυτό πιστεύω ότι θα διευκολυνθεί η ανάγνωση των κειμένων μου.
Ποιος ο λόγος ύπαρξης της Εκκλησίας; Τι προσφέρει στον κόσμο; Και ιδιαίτερα τι προσφέρει στον σημερινό κόσμο και στη σημερινή νεολαία;
Η πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο νου είναι η εξής: Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, ιδιαίτερα οι νέοι, εμφανίζονται βαθιά αδιάφοροι και συχνά επικριτικοί απέναντι στην Εκκλησία. Και όταν πρόκειται για τους εκπροσώπους της, η αδιαφορία και η κριτική τους συχνά μεταβάλλεται σε απαξίωση και σχεδόν ειρωνεία.
Και όμως ο άνθρωπος δεν μένει ποτέ εντελώς αδιάφορος μπροστά στο θρησκευτικό πρόβλημα. Τούτο αποδεικνύεται όχι μόνο από την εμπειρία των περασμένων αιώνων, αλλά και από τις πολυάριθμες μαρτυρίες της εποχής μας. Ο άνθρωπος θα επιθυμεί πάντα να μάθει, ποιο νόημα έχει η ζωή του, η εργασία του και ο θάνατός του.
Έρχεται λοιπόν η Εκκλησία, με την ιερή αποστολή που έχει από τον ίδιο τον Θεό, να επαναφέρει στη σκέψη τα προβλήματα αυτά. Και τη σωστή απάντηση, μέσω της Εκκλησίας, (Αγία Γραφή, Παράδοση, Διδακτικό Σώμα κ.τ.λ.) θα διαπιστώσουμε πως τη δίνει ο ίδιος ο Θεός, που μπήκε στην ιστορία μας, έγινε άνθρωπος όπως εμάς, ακριβώς για να προσφέρει στον άνθρωπο μια πυξίδα στη ζωή του. Και την πυξίδα αυτή την έχει ανάγκη ιδιαίτερα ο σημερινός άνθρωπος και ειδικότερα ο νέος μέσα στη χαώδη και αγχωτική ζωή που τον καταπιέζει και τον αλλοτριώνει όσο ποτέ άλλοτε.
Πέτρος Ανδριώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου