Είναι ένα θέμα πολυσυζητημένο ιδιαίτερα στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας. Επανέρχεται κάθε τόσο από διάφο-ρους κύκλους κληρικών και λαϊκών.
Από μιας εξαρχής οφείλουμε να διευκρινίσουμε ότι πρό-κειται για μια μακραίωνη πρακτική της Δυτικής Εκκλησίας του Λατινικού τυπικού και δεν έχει σχέση με τα δόγματα της πίστης μας που δεν μπορούν να τροποποιηθούν.
Η Καθολική Εκκλησία συχνά δέχεται επικρίσεις για την πρακτική αυτή η οποία γίνεται εντονότερη όταν διαπιστώνονται όχι μόνο αδυναμίες από τους ιερείς να τηρήσουν τον όρκο της αγαμίας, αλλά σεξουαλικά σκάνδαλα που θα χαρακτήριζα ε-γκληματικά, όπως οι παιδεραστίες με τις οποίες πρόσφατα και επί μακρόν μας βομβάρδισαν τα ΜΜΕ.
Θα ήθελα να εκθέσω εν συντομία την προσωπική μου θέ-ση στο ζήτημα της αγαμίας των ιερέων.
Η ιεροσύνη είναι μια σοβαρή και ώριμη απόφαση ζωής που έχει να κάνει με την βαθιά εδραιωμένη πίστη του ιερέα στη σωτηρία που χάρισε ο Ιησούς Χριστός στους ανθρώπους και η οποία πρέπει να μεταδοθεί κυρίως από αυτούς που έχουν αντα-ποκριθεί στην κλήση να διαδραματίσουν το ρόλο του Χριστού μέσα στην ιστορία. Αυτοί είναι πρωτίστως οι Επίσκοποι και στη συνέχεια οι ιερείς που αποτελούν την προέκτασή τους.
Μια τέτοια αποστολή, καθαρά θρησκευτική και θα έλεγα υπερφυσική, θα πρέπει να δημιουργεί στον άνθρωπο ιερέα συ-ναισθήματα δέους, βαρύτατης ευθύνης και αναξιότητας, αλλά ταυτόχρονα ζήλο, εμπιστοσύνη στον Θεό και πλήρη αφοσίωση τόσο για την άψογη και συνεπή μαρτυρία ζωής, όσο και για μια όσο γίνεται αποτελεσματικότερη δράση προς επίτευξη των στό-χων της αποστολής αυτής.
Με άλλα λόγια, το κύριο και αποκλειστικό μέλημα και η ολοκληρωτική αφοσίωση του ιερέα, είναι η εκπλήρωση της υ-ποχρέωσης που ανέλαβε προς το Θεό και τους ανθρώπους να επιτελέσει ένα έργο που ιδιαίτερα στην σημερινή εκκοσμικευ-μένη κοινωνία έχει καταστεί ακόμη δυσκολότερο.
Όμως ταυτόχρονα δυσκολότερη έχει γίνει και η δημιουρ-γία μιας οικογένειας. Οι υποχρεώσεις, ο αγώνας και η απορρό-φηση που απαιτεί παρόμοιο εγχείρημα είναι βίωμα καθημερινό των περισσότερων οικογενειαρχών σήμερα.
Εξάλλου, ο γάμος δεν επιλύει, ως δια μαγείας, το σεξουα-λικό πρόβλημα των ανθρώπων. Χωρίς αρχές, βαθιά χριστιανική πίστη και αυτοκυριαρχία, δεν μπορεί να υπάρξει ευτυχισμένος γάμος. Για να απολαύσει κανείς τις χαρές του γάμου και της οι-κογένειας χρειάζεται δια βίου καλλιέργεια της συζυγικής σχέ-σης, πιστότητα, υπομονή, φροντίδα των παιδιών και επαγγελμα-τικός αγώνας για την οικονομική επιβίωση όλης της οικογένει-ας.
Το διπλό φορτίο της ιερατικής αποστολής και της οικογέ-νειας, είναι κατά τη γνώμη μου βαρύτατο, ασήκωτο, σχεδόν α-πάνθρωπο στη πλάτη του παντρεμένου ιερέα. Επιπλέον μία από τις δυο αποστολές θα υποστεί τις αρνητικές επιπτώσεις από την προσπάθεια να εκπληρωθεί πιστά η άλλη.
Χωρίς να υποτιμώ τα προβλήματα που προκύπτουν από μια μη φυσιολογική σεξουαλική ζωή του άγαμου ιερέα, πιστεύω ακράδαντα, πως η Εκκλησία δεν έχει ανάγκη από πολλούς ιε-ρείς. Έχει ανάγκη από λιγότερους, αλλά εξαίρετους, υποδειγμα-τικούς και άγιους ιερείς που δέχονται να προσφέρουν γενναιό-δωρα τη ζωή τους στην αποκλειστική υπηρεσία του Κυρίου. Εί-ναι τόσο πολλές οι πνευματικές αλλά και οι ανθρώπινες ανάγκες σήμερα, που ο ολότελα δοσμένος στο Χριστό ιερέας, δεν θα έ-χει το χρόνο για άλλες έγνοιες.
Τα δε σεξουαλικά σκάνδαλα θα υπάρχουν πάντοτε, γιατί οι ιερείς είναι άνθρωποι όπως οι άλλοι. Όμως τα σκάνδαλα αυτά θα περιοριστούν σημαντικά, τόσο γιατί το πνευματικό επίπεδο των ιερέων θα είναι υψηλότερο, όσο και γιατί η ακτινοβολία της αγιότητας των πολλών θα καλύπτει τις ελάχιστες κακές εξαιρέ-σεις.
Είμαι λοιπόν υπέρ της διατήρησης της αγαμίας των ιερέων στην Καθολική Εκκλησία γιατί πιστεύω ότι με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, το μήνυμα του Χριστού και της Εκκλησίας θα έχει αποτελεσματικότερη απήχηση ιδιαίτερα στους ανθρώ-πους της εποχής μας.
Πέτρος Ανδριώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου